Είναι ο αρχαιότερος κτιστός τάφος της Νεκρόπολης με ευρήματα από το α΄ μισό του 6ου αι. π.Χ. Οι εσωτερικές του διαστάσεις είναι 3,60x1,20 και το ύψος του 1,35 μ. Στη νοτιοδυτική πλευρά του τάφου σώζεται ακέραια μία καλυπτήρια πλάκα της οροφής. Εντυπωσιακή είναι η κλιμακωτή τοποθέτηση των λιθοπλίνθων περιμετρικά του θαλάμου. Οι εσωτερικές του επιφάνειες είναι επιχρισμένες προσεκτικά και μία εντυπωσιακή πορφυρή ταινία πλάτους 0,09 μ. τον περιτρέχει σε ύψος 0,82 μ. από το δάπεδο. Πάνω απ’ αυτή διακρίνεται ταινία, η οποία ορίζεται από δύο σειρές καρφιών και χάραξη. Με τα καρφιά αυτά πιστεύουμε ότι στερεώνονταν στα τοιχώματά του τάφου σανίδα και πάνω σε αυτήν είχαν προσηλωθεί, επίσης με σιδερένια καρφιά, τα οστέινα περίτμητα πλακίδια, διακοσμημένα με παραστάσεις γυναικών, πολεμιστών με ασπίδες, αρμάτων, ζώων, υδροβίων πτηνών κτλ. Εκτός από τα πλακίδια, τα οποία αποτελούν αριστουργήματα μικροτεχνίας, από το εσωτερικό του τάφου περισυλλέχτηκαν μελανόμορφη οινοχόη σε όστρακα με απεικόνιση πομπής Διονύσου και Μαινάδων, ειδώλια που σώζουν χρώματα στα ενδύματα, των οποίων το σώμα έχει πλαστεί με τα χέρια και τα κεφάλια μόνο προέρχονται από μήτρες, αποσπασματικό αργυρό επιχρυσωμένο έλασμα με παράσταση του κύκλωπα Πολύφημου, καθιστού και μπροστά του δύο πρόβατα με άντρες δεμένους στην κοιλιά τους . Έξω από τον τάφο βρέθηκαν μεγάλο τμήμα σφονδύλου και ιωνικό κιονόκρανο, στην πάνω επιφάνεια του οποίου διακρίνονται αποτυπώματα για την τοποθέτηση πιθανότατα αγάλματος σφίγγας. Δρ Γεωργία Καραμήτρου Μεντεσίδη
Εντοπίστηκε στην ίδια ευθεία με τον τάφο ΣΤ και έχει παρόμοιες διαστάσεις θαλάμου, μήκος 3,12, πλάτος 1,67 και ύψος 1,35 μ. περίπου. Η κατάσταση διατήρησης του τάφου δεν είναι καλή, εξαιτίας του τρόπου κατασκευής του. Δε χρησιμοποιήθηκαν ογκώδεις παραλληλεπίπεδοι δόμοι-λιθόπλινθοι, αλλά μικρότεροι και περισσότερο πλακεροί. Στην εσωτερική επιφάνειά τους δεν παρατηρείται επίχρισμα, κατά το παράδειγμα των άλλων τάφων, αλλά η προσπάθεια λείανσης με ιδιαίτερη προσοχή.
Ο τάφος οριζόταν από μεγάλο περίβολο, από τον οποίο σώζεται μόνο η νότια γωνία σε μήκη 4,21 και 3,72 μ. Παρόλη την καταστροφή και τη διαρπαγή περισυλλέχτηκαν ενδιαφέροντα ευρήματα, όπως μαρμάρινο κεφάλι λιονταριού, προφανώς από άγαλμα τοποθετημένο ως επιτάφιο σήμα, ερυθρόμορφη κεραμεική, ακέραιο αλάβαστρο με παράσταση νέγρου, κεραμεική με επίθετα χρώματα (ακέραια πρόχους και αρύβαλλος), πήλινα ειδώλια, σιδερένιες αιχμές και ξίφος, χρυσοί ρόδακες και έλασμα με παράσταση γοργονείου. Τα ευρήματα αυτά χρονολογούν το μνημείο στο α΄ μισό του 5ου αι. π.Χ. Δρ Γεωργία Καραμήτρου Μεντεσίδη
|
Ο τάφος οριζόταν από περίβολο, οι λιθόπλινθοι του οποίου βρίσκονται σε υψηλότερο επίπεδο, περίπου 1 μ, και σώζονται σε μήκος 4,10 στη νοτιοανατολική πλευρά και σε 1,37 μ. στη βορειοδυτική. Ο τάφος είναι κατασκευασμένος κατά τον ίδιο τρόπο με τους προηγούμενους, σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση χωρίς την οροφή και έχει διαστάσεις, μήκος 2,85, πλάτος 1,75 και ύψος 1,72 μ. Παρατηρούμε ότι οι εσωτερικές του πλευρές είναι επιχρισμένες με ιδιαίτερη προσοχή, αλλά δεν διακρίνονται τα ίχνη κάποιας διακοσμητικής ταινίας, όπως συμβαίνει σε άλλους τάφους. Ο πεσμένος μέσα στο θάλαμο μονόλιθος ανήκε στην οροφή. Εξωτερικά της βόρειας γωνίας βρέθηκε πεσμένη η επιτύμβια στήλη με ανθεμωτή επίστεψη, από τη γραπτή διακόσμηση της οποίας δεν σώζονται ίχνη, καθώς και μεγάλο τμήμα από τη βάση της. Ελάχιστα αντικείμενα διασώθηκαν από την κτέριση του τάφου, όπως τμήματα πήλινων ειδωλίων, όστρακα γυάλινων και μελανόμορφων αγγείων, τα οποία μπορούν να χρονολογηθούν στο α΄ μισό του 5ου αι. π.Χ. Δρ Γεωργία Καραμήτρου Μεντεσίδη
ΤΑΦΟΣ Ε Χωρίς διακριτικό περίβολο, είναι χτισμένος νοτιοδυτικά, στην ίδια ευθεία και σε χαμηλότερο επίπεδ από τον τάφο Β. Η εσωτερική επιφάνεια το θαλάμου (3,35 x 2,50 x 1,90μ.) είναι λεία και προσεκτικά επιχρισμένη, ενώ μια πορφυρή ταινία περιτρέχει τον τάφο σε ύψος 1,46μ. από το δάπεδο. Κατά μήκος της νοτιοανατολικής πλευράς του εσωτερικού έχει πέσει το βάθρο και η επιτύμβια στήλη με ανθεμωτή επίστεψη. Η στήλη είναι κατασκευασμένη από ντόπιο ασβεστόλιθο και στο ανθέμιο, με τους διπλούς έλικες, διακρίνεται η γραπτή διακόσμηση, η οποία επιτρέπει τη σύγκριση με τις πρώιμες στήλες της Ιωνίας, των αρχών του 5ου αι. π.Χ., και τη διαπίστωση των ιωνικών επιδράσεων στο μακεδονικό χώρο. Η πεσμένη στήλη με τον κυβόλιθο της βάσης της, καθώς και η έλλειψη εγκοπών για την ένθεση δοκαριού, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο τάφος δεν έφερε οροφή από λίθους και συνεπώς στεγαζόταν από πλέγμα ξύλων και κλαδιών. Μεταξύ των ευρημάτων του τάφου περιλαμβάνεται τμήμα αμφορέα τύπου Nola με απεικόνιση Αθηνάς, όστρακα ερυθρόμορφης κεραμεικής, πήλινα ειδώλια και τμήματα γυάλιων αγγείων, ενώ από τον χώρο έξω από τον τάφο περισυλλέχτηκαν δύο τμήματα μαρμάρινων αγαλμάτων. Δυτικά του τάφου Ε, δύο μικρές πλευρές περιβόλου που σώζονται, πιθανόν, ανήκαν σε κατασκευή κρηπίδας για το βάθρο ενός, σχεδόν, ακέραιου μαρμάρινου λιονταριού των αρχών του 5ου αι. π.Χ., το οποίο σκόπιμα είχαν θάψει λίγο παρακάτω, πιθανότατα για να το προστατεύσουν από τη διαρπαγή μετά τη σύληση. Δρ Γεωργία Καραμήτρου Μεντεσίδη
|
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ
